Lei Qiu

Ik werd gevraagd mijn stem te lenen voor een album, om gedichten in het Mandarijn te dicteren. Een album met klassieke muziek dat geïnspireerd is op de I Ching. Opeens werd mijn verbinding met mijn cultuur in de spotlight gezet.
Ik voelde me er trots door, heel trots. I Ching is iets dat al eeuwenlang bestaat, ik heb er zelf research over moeten doen. Het gaat over verandering. Het basisconcept is dat alles verandert. Het is iets dat al eeuwenlang is geweten: je moet met verandering kunnen omgaan en die balans weten te houden. In die verandering is er iets dat niet verandert, jijzelf. Zoals de maan, die altijd verandert maar toch hetzelfde blijft.

Ik herken I Ching ook in mijn eigen leven. Ik heb ook veel veranderingen meegemaakt. Na een grote Chinees-Belgische cultuurshock, heb ik een andere cultuur kunnen begrijpen en accepteren. Hierin zie ik ook de elementen van Yin en Yang. Het is hemel en aarde, er zijn altijd tegenover gestelden. En er is ook altijd die balans.

Een ander concept van I Ching gaat over de natuurlijke wet dat de veranderingen blijvend zijn, zoals de vier seizoenen die elkaar altijd afwisselen. Verandering, zoals toen ik naar België kwam. Alles en iedereen was anders. Nu ben ik in balans. Maar de balans van het beeld van Chinezen hier is anders. Ik moet mijn identiteit zien te vinden, terwijl het lijkt alsof iedereen ze op hetzelfde moment in vraag stelt.

Met dit muziekalbum, dat gemaakt is met cello en piano, brengen we onze cultuur naar de mensen hier. Ik voel me trots dat het via het Engels uitgelegd kan worden en dat het ook gehoord wordt in het Chinees. Zelfs al verstaan ze het niet, het is ook een deel van onze cultuur.
Je brengt het zoals het is, en mensen die willen, zullen het begrijpen. Het is een heel krachtige manier om cultuur over te brengen. Het is zo speciaal om te zien dat twee Europese artiesten dit album gemaakt hebben. Ik zie dat mensen een andere cultuur altijd eerst via kunst appreciëren.